Caykara Deyimler
Anlatılmak istenen bir olayı ve yapılması istenen bir işin kinaye yoluyla en kısa bir cümle ile karşı tarafa anlatılması biçimidir. Türk Halk Folklörü’nün ayrılmaz bir parçası olan ve yöremize has deyimlerden bir kısmı;Toprak yiyen.
Sende yoksa, hiç kimse de yoktur.
Kız tarafı, naz tarafı.
Biz de aş yok (herhangi bir konuda çözüm getirmemek)
Yandı yürekler.
Ne bileyim.
Ele gelmek. (yakınlaşmak)
Çok daha beklersin (olmayacak şey)
Hiç olmadan iyidir.
Darlanmak.
Annenin kaderi, kızına çeyizdir.
Kızını dövmeyen, dizini döver.
Tencere yuvarlandı, kapağını buldu.
Bak anasını, al danasını.
Babası ne ise, oğlu da odur.
Söyle arkadaşını, söyleyeyim kim olduğunu.
Bu dünya, etme bulma dünyası.
Az veren candan, çok veren maldan verir.
Kırk kere ölç, bir kere biç.
Yedi defa düşün, bir defa söyle.
Eşek ne bilir, tımar nedir.
Adam olda, süpürge bağla.
Kime niyet , kime kısmet.
Kazanan övünmesin, yiyen övünsün.
Çok dinleyen, çok işitir.
Deme, işitme.
Adın reşit, sen de işit.
Malını hırsıza teslim et.
Ağzını bıçak açmamak.
Ağzını aramak.
Ağıza tat boğaza feryat.
Attan inip eşeğe binmek.
Ayın ondördü.
Burnu havada.
Çakmağına yanmak.
Çoği gitti azı kaldı.
Tatlı diken.
Ekmek elden su gölden.
Hergesi gendi gibi bilmek.
İvidini çividini bilmek.
İçi gara.
İki canli.
Kim vurdiya gitmek.
Karanlığa taş atmak
Kırk tövbeyi bir vermek.
Lügat parçalamak.
Okka altına girmek.
Şeytan kulağına kurşun.
Vız gelmek tırıs gitmek.
Yerden kesmek.
